Η έννοια Aikido συντίθεται από δύο επιμέρους όρους: Aiki και Dō.
Ο όρος Aiki (合気) προκύπτει από την ένωση των λέξεων Ai που αποδίδεται ως «συνάντηση» – «ένωση με» και Ki που αποδίδεται ως «ζωτική ενέργεια», «ισχύς» ή «πνεύμα». Ετυμολογικά το Aiki μπορεί να αποδοθεί ως συνάντηση ενεργειών ή προθέσεων. Πάρα την ασάφεια των στερεοτύπων που περιβάλλουν τον όρο, είναι σαφές ότι το Aiki αποτελεί τεχνική. Είναι η τεχνική με την οποία μηδενίζεται η δύναμη του αντιπάλου τη στιγμή της συνάντησης ή της επαφής με αυτόν. Στη συνέχεια εφαρμόζονται τεχνικές jujutsu ή atemi-jutsu (ρίψης, ακινητοποίησης ή κτυπημάτων) για την εξουδετέρωση του αντιπάλου. Αυτός είναι και ο λόγος που οι παλαιοί δάσκαλοι (του Morihei Ueshiba συμπεριλαμβανομένου) χρησιμοποιούσαν αρχικά τον όρο Aiki-jujutsu. Στα ύψιστα επίπεδα της τέχνης Aiki και Jujutsu συγχωνεύονται σε μία ενιαία ενέργεια.
Ο όρος Dō (道) έχει καταβολές από την αρχαία Κίνα και σημαίνει κυριολεκτικά ατραπός ή οδός, αλλά μεταφορικά αποδίδεται και ως μέθοδος ή αρχή. Ο όρος εισήχθη αρχικά από την Κίνα στην Ιαπωνία μέσω των κλασσικών Κομφουκιανικών και Ταοϊστικών κειμένων. Στην σύγχρονη εποχή χρησιμοποιείται για να δηλώσει μια μέθοδο ψυχικής και σωματικής καλλιέργειας του ατόμου. Χαρακτηριστικά παραδείγματα χρήσης του όρου είναι τα Bu-Dō – «πολεμική ατραπός», Ju-Dō – «ατραπός της ηπιότητας», Ken-Dō – «ατραπός του ξίφους», Karate-Dō – «μέθοδος του άδειου χεριού» αλλά και Cha-Dō – «ατραπός του Τεϊου» και Shō-Dō – «τέχνη του μελανιού» ή καλλιγραφία κ.α